“Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu”.
Katechizm Kościoła Katolickiego, 1499
Obowiązek poproszenia kapłana ciąży na najbliższej rodzinie chorego. W przypadku ciężkiej choroby lepiej poprosić kapłana wcześniej, ponieważ jest to sakrament umocnienia. Sakrament ten może być przyjmowany wielokrotnie, a nie tylko w przypadkach krańcowych.
Przygotowanie mieszkania: stół nakryty białym obrusem, krzyż, świeca, waciki, woda do popicia dla chorego. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.
Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić
w następujących przypadkach:
- jeśli jest to przewlekła choroba,
- osobom w starszym wieku,
- przed operacją,
- osobom nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeżeli można przypuszczać, iż w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
Sakramentu namaszczenia chorych nie udziela się zmarłym.